Een ontluikende, geheime liefde

Geliefde, mijn rode, temperamentvolle geliefde. Mijn dromen zijn bezwangerd met jouw hete geuren en de bonte kleuren van foulard, nikaab, burka en de Islam.

Zittend op het Panoramaterras van Café de France, uitkijkend over Djamaa al Fna, het gekrioel, het oproepen tot gebed van drie of vier moskeeën in de buurt. Het geeft mij weer het warme gevoel thuis te zijn in dit mooie land … Marokko.
Marrakech, de parel van Marokko, bruist als nooit te voren; elke keer houd ik er meer van. De gastvrijheid van de mensen, de huizen in de medina, de winkeltjes, de altijd behulpzame taxichauffeurs.

In tegenstelling tot hoe Nederland vaak tegen de Marokkaan aankijkt, heb ik respect voor dit trotse volk. Hoe slecht het ook zou mogen gaan, de Marokkaan blijft positief denken, blijft glimlachen en zoekt ( zonder dat iemand het merkt) naar een oplossing.

Djamaa al Fna, het plein in het hart van de stad, waar het allemaal gebeurt. Er omheen de restaurants, de winkeltjes, maar vooral op het plein: de muzikanten, de goochelaars, de dames met henna, de verkopers, de slangenbezweerders en daartussen de toeristen. Een brei van feest, gezelligheid en geluk.
De vele parabolen op de huizen, een bos van parabolen, vertellen hun eigen verhaal. Het verhaal van de koning die weer voor enkele dagen in de stad is, in zijn paleis. Een paleis tegen de oude stad, medina, aan, maar dichtbij kom je niet … om de tien meter een of twee of drie mooi uitgedoste militairen met daar tussenin de geheime politie in haar zwarte kostuums. Wederom een feest van herkenning en kleur. En het verhaal van de Islam, vrouwen met nikaab, burka, foulard of niets van deze.  Alles wordt gerespecteerd en geaccepteerd.

En ondertussen staart de oude toren van de grote Koutoubia Moskee over het plein en schudt zijn oude grijze hoofd. Veel is nog steeds hetzelfde, maar veel is veranderd. Met warmte denkend aan de kleine straatjes, huizen en winkeltjes om hem heen, verwondert kijkend naar alle personen met een mobieltje. Want zonder mobiel kan niemand meer, zo ook in Marrakech.

Marrakech, de stad waarvan ik ’s nachts droom, maar ook gillend wakker word; Marrakech, het hart van Marokko, mijn hart, mijn geliefde. Verlaat me niet en laat me telkens weer tot je komen. Mijn geheime liefde, ik heb je lief.